Zachamowanie psychoruchowe

ZACHAMOWANIE PSYCHORUCHOWE:

- Zwykle takie dzieci nie sprawiają problemów wychowawczych, pozostają „w cieniu”, cierpiąc, izolując się od innych, tłumiąc emocje w sobie;

PRZYCZYNY:

- krytyka;

- poniżanie;

- kary cielesne stosowane przez rodziców;

OBJAWY:

- dzieci są lękliwe;

- mało aktywne;

- przejawiają trudności w kontaktach z otoczeniem;

CECHY DZIECKA ZAHAMOWANEGO:

- nadmiernie skrupulatne;

- niepewne;

- małomówne;

- ciche;

- posłuszne;

- zrezygnowanie;

- apatyczne;

- przygnębione;

- z niskim poczuciem własnej wartości;

- płaczliwe;

- powściągliwe;

M. CHŁOPKIEWICZ KLASYFIKUJE DZIECI ZAHAMOWANE PSYCHORUCHOWO W NASTĘPUJĄCE KATEGORIE:
1. Zmotywowane – napięte:
Charakteryzuje przesadna skrupulatność i staranność w wykonywaniu zadań. Niepewne swoich umiejętności zbyt mocno przeżywają sytuacje, gdy nie są w stanie wykonać zadania. Zazwyczaj są bardzo silnie związane z matką, lęk przed rozstaniem z nią jest powodem niechęci uczęszczania do przedszkola .
Sprawiają wrażenie nieustannie napiętych i niespokojnych. Stronią od nowych osób, nowych sytuacji.
2. Podporządkowane – uległe 
Są małomówne, grzeczne, posłuszne, często oceniane jako koleżeńskie i uczynne. Ich nieśmiałość, lękliwość ujawnia się szczególnie w kontaktach z osobami dorosłymi. Słabo związane z matką – matki są wymagające i represyjne. Dzieci nieufne.
3. Z obniżona samooceną – zrezygnowane: 
Są bierne w przedszkolu w domu. Mają poczucie niskiej wartości, nie wierzą w swoje możliwości oraz umiejętności. Są apatyczne, powolne, przygnębione, płaczliwe, wrażliwe na czyjąś dezaprobatę i odrzucenie.
Rodzice są nadmiernie krytyczni, odrzucający z jawną postawą dezaprobaty.
4. Nadwrażliwe – asteniczne:
Są bardzo skryte, powściągliwe, nieujawniające swoich uczuć. Najlepiej czują się we własnym towarzystwie, meczy je hałas i ruchliwość otaczających rówieśników. Często izolują się od kontaktów z innymi. Pochodzą z rodzin rozbitych, matki są neurotyczno – lękowe.

NALEŻY:
1. Dokonać indywidualnej analizy objawów i przyczyn zaburzenia, 
celem ustalenia indywidualnego postępowania.
2. Dostrzec te dzieci – ponieważ ich problemy mogą umknąć uwadze;
3. Otoczyć serdecznością, zaspokajać podstawowe potrzeby emocjonalne i psychiczne, nie dopuszczając jednak do nadmiernej zależności dziecka od opiekuna.
4. Wypracować właściwy stosunek grupy rówieśniczej do dziecka. Zapobiec wyśmiewaniu i krytyce.
5. Włączać do zespołowych zajęć, stopniowo uaktywniać, początkowo w sytuacjach gwarantujących powodzenie. Przy wystąpieniu trudności natychmiast zapewnić życzliwą opiekę i pomoc.
6. Stopniowo przyzwyczajać dziecko do spokojnego przyjmowania słusznej krytyki. Korygować jego nieprawidłowe reakcje na niepowodzenia, wdrażać do pokonywania trudności, rozwijać poczucie własnej wartości.
7. W środowisku domowym dbać o atmosferę równowagi i spokoju, w obecności dziecka unikać sytuacji konfliktowych. Wprowadzić ścisłą selekcję i kontrole oglądanych filmów z ograniczeniem grozy, agresji, brutalności.
8. Dostarczyć pogodnych przeżyć i pozytywnych doświadczeń.
CLE I SPOSOBY ODDZIAŁYWANIA NA DZIECI ZAHAMOWANE PSYCHORUCHOWO:
- przeciwdziałanie skłonności do izolacji,

- aktywizacja społeczna, włączanie w działalność organizacji szkolnych,
- wzmacnianie wiary we własne siły, zachęcanie do działania,

- wskazywanie na pozytywne osiągnięcia,
- chwalenie w obecności grup,
- kształtowanie umiejętności nawiązywania prawidłowych kontaktów społecznych,
- kształtowanie wytrwałego dążenia do celu, przezwyciężanie trudności,
- tworzenie sytuacji wymagających nawiązywania kontaktów.
WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW DZIECI ZAHAMOWANYCH PSYCHORUCHOWO:
1. Należy dostarczyć dziecku pogodnych przeżyć i pozytywnych doświadczeń np.: wspólne wyjście do miasta, robienie zakupów (dziecko pomaga w wyborze produktów, rozmawia z ekspedientką), wyjście do znajomych (mówienie przy nich o dziecku w sposób życzliwy, 
chwalenie go w obecności innych dzieci)
2. Wspólne zabawy w domu: czytanie książek (zachęcanie dziecka do opowiedzenia przeczytanej bajki, zabawy w teatrzyk, malowanie, lepienie z plasteliny, wycinanie, zabawy tematyczne np. ,,U fryzjera.” 
3. Częste rozmowy z dzieckiem, zachęcamy by opowiedziało, co działo się np. w przedszkolu albo u koleżanki.
4. Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu z elementami rywalizacji np. wyścigi, rzucanie piłką do celu.
5. Wprowadzenie ścisłej selekcji i kontroli oglądanych przez dziecko filmów, z ograniczeniem grozy, agresji, brutalności
6. Stopniowe przyzwyczajenie dziecka do spokojnego przyjmowania słusznej krytyki, korygowanie jego nieprawidłowych reakcji na niepowodzenia, wdrażanie do pokonywania trudności, rozwijanie poczucia własnej wartości.