Zaburzenia typu A

ZABURZENIA TYPU A:

PARANOIDALNE ZABURZENIA OSOBOWOŚCI:

- nieufność;

- podejrzliwość wobec innych;

- snucie spiskowych teorii;

- wrogość względem siebie;

- sztywne i nieadekwatne poczucie swoich praw;

PRZYCZYNY:

- odznaczają się głęboko zakorzenionymi i utrwalonymi wzorcami zachowań, przejawianymi już od dzieciństwa albo młodości;

- wczesnodziecięce doświadczenia;

- modelujące zachowania osób dorosłych;

- styl wychowania w rodzinie;

- typ układu nerwowego dziecka;

SPOSOBY LECZENIA:

- terapia poznawczo-behawioralna;

SCHIZOIDALNE:

- często robi wrażenie chłodnej emocjonalnie, pochłoniętej własnymi przemyśleniami i sprawami;

- w czasie spotkania nie wyda się kimś serdecznym i łatwo nawiązującym kontakt;

- przeciwnie, najczęściej jest odbierana jako mało empatyczna i mało uczuciowa, jako emocjonalnie zdystansowana;

- z pewnością nie wybucha zaraźliwym śmiechem i nie jest duszą towarzystwa;

- jej wypowiedzi mogą zaskakiwać oryginalnością lub ekscentrycznością, a poglądy bywają odmienne od poglądów większości ludzi;

- oceny i poglądy innych nie są dla niej obowiązujące – taka osoba myśli po swojemu;

- sens jej wypowiedzi może być bardzo ogólny, teoretyczny - nie będzie to raczej wypowiedź o emocjach ani o związkach z innymi ludźmi;

- nie dowiemy się od niej, że ma wielu przyjaciół, natomiast powie nam, że utrzymuje wybrane kontakty z pojedynczymi osobami;

- czasami możemy dowiedzieć się, że ma „bliskich przyjaciół”, z którymi kontaktuje się jedynie kilka razy w roku;

- jej ubiór będzie najczęściej poprawny, czasami może być ekscentryczny, ale nie będzie podążał za najnowszymi trendami mody;

- izolowanie się od innych ludzi;

- brak silnych związków interpersonalnych;

- wycofanie się ze związków emocjonalnych i społecznych;

- chłód in dystans uczuciowy;

- Nieśmiałość;

- Brak zainteresowania pochwałami;

OBJAWY:

- brak lub znikome działania służące przyjemności;

- chłód emocjonalny;

- wycofanie się lub spłycenie uczuciowości;

- ograniczona zdolność wyrażania przyjaznych;

- ciepłych uczuć lub gniewu wobec innych;

- brak zainteresowania zarówno pochwałami, jak i krytyką;

- słabe zainteresowanie doświadczeniami seksualnymi;

- samotnictwo;

- silne skłonności do fantazjowania i introspekcji;

- brak bliskich przyjaciół lub stałych partnerów;

- wyraźna niewrażliwość na obowiązujące normy i konwencje społeczne;

PRZYCZYNY:

- biologiczny (dziedziczny);

- brak ciepła emocjonalnego czyli zbyt „zimne” dzieciństwo;

- wychowanie;

CECHY RODZICA SCHIZOIDALNEGO:

- nadmiernie zaangażowany;

- narzucający się:

- ingerujący;

ETIOLOGIA:

- szacunki dotyczące częstości występowania osobowości schizoidalnej wahają się od 0,5 do 7%;

- częściej napotykamy ten typ osobowości u mężczyzn niż u kobiet;

- u osób, u których w rodzinie ktoś cierpi na schizofrenię;

SPOSOBY LECZENIA:

- psychoterapia - osoby schizoidalne mogą zgłaszać się na terapię, chcąc poprawić swoje kontakty z innymi ludźmi, wyznaczając sobie jakieś cele do zrealizowania, pragnąc wykształcić pewne umiejętności społeczne;

• Indywidualna;
• Grupowa;
• Krótkoterminowa skoncentrowana na wybranym problemie;
• Długoterminowa skupiona na umiejętnościach bycia w relacji z drugą osobą;
• Poznawczo-behawioralna;
• Psychodynamiczna;

- farmakoterapia;

SCHIZOTYPOWE:

- poczucie dyskomfortu;

- dziwny sposób myślenia, mówienia;

- ekscentryczne zachowania;

- wyolbrzymiony lęk społeczny;

OBJAWY:

- Impulsywność:

- Niestabilność emocjonalna;

- Niestabilność kontaktów międzyludzkich;

- Niestabilność obrazu siebie;

- oderwanie od rzeczywistości. Chory żyje w świecie własnych przeżyć, jest pochłonięty marzeniami i fantazjami;

- chłód emocjonalny i niezdolność do wyrażania emocji. Są to jednak tylko pozory. Osoba chora tak naprawdę pragnie bliskości emocjonalnej i nawiązania relacji z kimś drugim, jednak boi się, że zostanie "pochłonięta" emocjonalnie, zdominowana. Dlatego relacje z drugim człowiekiem wydają się jej zagrożeniem. Stąd dystans emocjonalny;

- postawa aspołeczna. Chory jest niezdolny do nawiązywania bliskich kontaktów, źle czuje się w towarzystwie. W związku z tym nie ma przyjaciół i znajomych;

- brak wrażliwości. Osoby z osobowością schizoidalną mogą być odbierane jako niewrażliwe, jednak w rzeczywistości cechują się ponadprzeciętną wrażliwością, którą ukrywają;

- słabe zainteresowanie doświadczeniami seksualnymi;

- ignorancja norm obowiązujących w społeczeństwie;

- głoszenie poglądów odmiennych od poglądów większości ludzi;

- obojętność na pochwały i krytykę;

- anhedonia – brak lub utrata zdolności odczuwania przyjemności;

PRZYCZYNY:

- czynniki genetyczne;

- biochemiczne;

- czynniki idywiadualne, rodzinne;

- czynniki środowiskowe;

CECHY RODZICA SCHIZOIDALNEGO:

- chłodny emocjonalnie wobec dziecka;

- narzucający się;

- inderujący w sprawy dziecka;

SPOSOBY LECZENIA:

- terapia poznawczo- behawioralna;

- terapia;

• indywidualna;
• grupowa;

- farmakoterapia (leki przeciwpsychotropowe);