Histeria

HISTERIA:

- Histeria jest poważnym zaburzeniem nerwicowym, najczęściej o podłożu psychiczno- emocjonalnym. Charakteryzuje się stanem skrajnej nadpobudliwości emocjonalnej człowieka: nadmiernej ekstrawersji, wzmożonej emocjonalności i płaczliwości, a także demonstrowaniem zachowań, które są powodowane nieuzasadnionym lękiem o własne funkcjonowanie;

- Porażenia kończyn, są to zwykle porażenia Witowie, obejmują całą Kończyce lub połowę  ciała. Chory mimo znacznego wysiłku nie jest w stanie poruszać porażona kończyna, choć czasem wykonuję nią ruch bezwiednie (w przypadku odwrócenia uwagi. Porażenia kończyn przy długotrwałym utrzymaniu się prowadzą do przykurczów i zaników mięśniowych;

- Częściej do zaburzeń porażeń występuje histeryczne niemożność chodzenia., przy sprawnym poruszaniu kończynami w pozycji leżącej.  Do objawów czuciowych należą: znieczulice skórne;

- Napady histeryczne (duże) należą do szczególnie charakterystycznych objawów choć występują rzadko;

PRZYCZYNY:

- Badania naukowe potwierdzają, że wpływ na powstawanie histerycznych postaw mają pierwsze lata życia dziecka, kiedy to kształtuje się jego charakter i przyswajane są schematy pewnych zachowań;

- Wtedy pojawiają się zalążki trudności emocjonalnych i nerwic, w tym także histerii;

- Większość specjalistów podkreśla, że podłożem histerii jest lęk i brak możliwości obrony przed nim, odczuwana rozbieżność między możliwościami a osiągnięciami.;

- Na ukształtowanie się osobowości histerycznej mają wpływ także: brak ciepła w dzieciństwie, nerwowi rodzice, frustracja, zazdrość i rywalizacja;

OBJAWY:

- porażenia kończyn;

- napadowe skurcze apetytu;

- drżenie;

- skurcze mięśni;

- bóle są silne;

- pojawiają się w okolicy serca i brzucha;

- bólami w jamie brzusznej;

- kołataniem i zaburzeniem akcji serca;

- uczuciem duszności w gardle;

- zaburzeniami miesiączkowania u kobiet;

- wymioty;

- uporczywą czkawkę;

- zawroty głowy;

- szumy w uszach;

- zatrzymanie oddawania moczu;

- wybroczyny w różnych miejscach ciała;

- znieczulenia niepokrywające się z unerwieniem anatomicznym;

- przeczulice;

RODZAJE:

- napady histeryczne duże;

- napady histeryczne skrócone;

- histeryczne zespoły pomroczne;

OSOBOWOŚĆ HISTERYCZNA:

- pozbawia się jednostkowej tożsamości, uzależnia się od otoczenia, jego aprobaty bądź oceny;

- brak poczucia bezpieczeństwa wyraża się właśnie zależnością od innych, co doprowadza do zahamowania samodyscypliny, samoakceptacji i motywacji własnej, 
a wywołuje silną agresję i walkę emocjonalną;

LECZENIE:

- Choremu może pomóc tylko trudna i długa psychoterapia. Nierzadko konieczne jest również podanie środków farmakologicznych. Podczas leczenia psychiatra dąży do tego aby nauczyć pacjenta reagować normalnie na rozmaite sytuacje, rozpoznawać swoje stany emocjonalne i kontrolować je. W przekonaniu pacjenta, że jego lęki są nieuzasadnione, a cierpienie przemijające ma pomóc przede wszystkim sugestia słowna. W najtrudniejszych przypadkach sprawdza się również hipnoza. Pod warunkiem jednak, że zostanie przeprowadzona przez doświadczonego specjalistę. W leczenie warto też włączyć całą rodzinę chorego.