Zaburzenia emocjonalne u dzieci - zaburzenie łaknienia

ZABURZENIE ŁAKNIENIA:

- to nerwicowy brak apetytu. Zaburzenie to występuje u około 2/3 dzieci w wieku przedszkolnym.

- „nerwicowe zaburzenia łaknienia” występują u 2/3 dzieci w wieku 2-5 lat. Zaniepokojeni rodzice zwykle nadmiernie zwracają uwagę na proces jedzenia, proszą, nakłaniają lub wręcz zmuszają dzieci do jedzenia, co przynosi zwykle odwrotny skutek. Odmowa jedzenia może wynikać z tego, że podaje się pokarmy, których dziecko nie lubi. Brak apetytu może być reakcją na pojawienie się w rodzinie nowego dziecka – maluch boi się, że straci miłość rodziców i jest zazdrosny o rodzeństwo. Zaburzenia łaknienia mogą być też konsekwencją trudnej sytuacji domowej, braku poczucia bezpieczeństwa albo sposobem na zwrócenie na siebie uwagi i zapewnienie opieki. U niektórych dzieci nerwicowych brak apetytu może łączyć się z innymi zaburzeniami, jak wymioty czy jadłowstręt psychiczny;

PRZYCZYNY:

- podawanie mu takiego pokarmu, którego dziecko nie aprobuje;

- zazdrość o rodzeństwo i o miłość rodziców (w rodzinie gdzie urodziło się nowe dziecko);

- wyrażanie niechęci czy wrogości do rodziców;

- sposób zwrócenia na siebie uwagi i zapewnienia opieki;

OBJAWY:

- wymioty współwystępujące z anoreksją;

- samoistne wymioty jako reakcja na niemiłe przeżycia związane z jedzeniem;

LECZENIE:

- współpraca interdyscyplinarna;

- w przypadku fizycznych objawów niedożywienia konieczne jest wyrównanie niedoborów i równoległe leczenie;

- psychoedukacja rodziców: terapia rodzinna;