Autyzm, czy to mnie dotyczy?

Gdy na świecie pojawia się dziecko, rodzice są bardzo szczęśliwi. Rodzice mają pomysły co mogą zrobić, żeby ich dziecko osiągnęło sukces. Zaczynamy planować kim będzie dziecko i co możemy zrobić, żeby było mu łatwiej. rodzice twierdzą, że chcą dać dziecku tego przysłowiowego wiatru w żagle, żeby dziecko dużo osiągnęło.

Czasami staje się tak, że dziecko swoim zachowaniem nas zadziwia. Czasami zdarza się, że nas niepokoi. W głowie rodzi się dużo pytań m.in. Co się dzieje? Czy każde dziecko tak się zachowuje?
Sytuacje w których warto zwrócić uwagę:
Jako nauczycielka pracująca w przedszkolu często spotykam się z opisem sytuacji, które zaniepokoiły rodziców. Najczęściej nie są to ostre incydenty jakie występują u dzieci. w 60% dzieci pierwsze symptomy jakie występują u dziecka w 1 r. ż. (bardzo często zdarza się, że otoczenie nie zauważa tych objawów).
Możemy sądzić, że wszystko jest w porządku, ale twoje dziecko nie odpowiada uśmiechem na widok rodzica lub nie nawiązuje kontaktu wzrokowego. Dziecko może również nieodpowiednio reagować na dźwięki. Te, które są ciche mogą wzbudzić u dziecka lęk. Natomiast głośne bodźce mogą być przez dziecko ignorowane. Zauważalnymi objawami zaczynają być osobliwe reakcje dziecka na niektóre bodźce sensoryczne takie jak: fascynacja światłem czy nadwrażliwość na światło. Możemy też zaliczyć niechęć do niektórych dźwięków zaczynają być zauważalne.

Z biegiem czasu pojawiają się następne nietypowe zachowania. Nasze dziecko nie pozwala się dotykać/nie chce być dotykane (czasami zdarza się, że lekki dotyk wzbudza niechęć, a mocne przytulanie sprawia dziecku niezwykłą radość). Jeśli jest to relacja dziecka z rodzicem do może być to dla rodzica przykrym doświadczeniem. 

Dziecko zawsze bawi się tymi samymi przedmiotami czy zabawkami i zawsze robi to w ten sam sposób. Rodzice zauważają, że dzieci układają zabawki wg jednej cechy np. od największego do najmniejszego czy wg wybranego koloru. Zainteresowania dziecka stają się bardzo wąskie.

Dziecko może pokazywać zainteresowanie nietypowymi formami aktywności fizycznej. Mogą to być np. wspinanie się na meble, czy na placu zabaw dziecko wchodzi na duże wysokości. Najczęściej są to dzieci skoncentrowane, wytrwałe, nad wyraz sprawne i żywe co jest przyczyną tego, że dzieci często upadają. Wtedy mogą pojawiać się stereotypie ruchowe, np. trzepotanie rękoma czy kręcenie się wokół własnej osi.
Dziecko bawi się samo, przez co można zauważyć brak kontaktu emocjonalnego z innymi dziećmi. Mimo wyjścia na plac zabaw, nawet tam gdzie jest dużo dzieci, dziecko jest jednak zawsze z ograniczonym kontaktem z innymi. Rodzice twierdzą, iż ich dziecko jest po prostu nieśmiałe.

Dziecko może pokazywać pełne niepokoju, wpadające w obsesję pragnienie zachowania niezmienności. Dziecko lubi np. chodzić wybraną stroną drogi czy spacer zawsze w to samo miejsce. Dziecko preferuje wybrane ubrania np. ulubiony sweter. Można też zauważyć wybiórczość jedzenia.
Coraz częściej pojawiają się u dziecka napady złości i agresji. Na każdą zmianę sytuacji dziecko reaguje emocjonalnie.
Najważniejszym z zaburzeń jakie występuje u dziecka to brak mowy lub specyficzny sposób mówienia i to zaburzenie najczęściej jest zauważalne przez rodzica. Rodzic niepokoi się monotonną mową, częstym odpowiadaniem pytaniem na pytanie, powtarzaniem zdania lub pojedynczych wyrazów, wypowiadanie się niezgodnie z regułami gramatyki.

Obecnie duży nacisk kładzie się na wczesne wykrywanie zaburzeń ze spektrum autyzmu. Według badań oraz naszych doświadczeń najlepsze rezultaty daje jak najszybsze podjęcie terapii.

Wielokrotnie poważniejsze konsekwencje niesie za sobą odwlekanie diagnozy, unikanie jej lub wypieranie!

Niestety każdy miesiąc bez terapii pogłębia i utrwala deficyty rozwojowe, dlatego zachęcamy do badania dzieci i wprowadzania optymalnych metod pomocy.

Co robić gdy coś zauważymy?

1. Nie czekać:
2.  Nie bagatelizować tego co nas niepokoi.
3. Skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu.
4. Nagrać filmy z trudnymi zachowaniami.
5. Poszukać ośrodków diagnostycznych badających pod kątem zaburzeń rozwoju.
6.  Zbadać słuch dziecka.

Jeśli Państwa niepokój okaże się uzasadniony wskazane byłoby wykonanie jak najszybciej badań, bowiem takie objawy wskazują na zaburzenia ze spektrum autyzmu, a czas rozpoczęcia terapii ma ogromne znaczenie w efektywnej pomocy dziecku.

Nowa klasyfikacja chorób ICD-11, którą wprowadza Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ma zastąpić dotychczasową ICD-10. Nowa klasyfikacja przyniesie pewną rewolucję w zakresie diagnozy autyzmu. Zespół Aspergera jako jednostka zniknie z nomenklatury medycznej. Wprowadzono diagnozę „zaburzenia ze spektrum autyzmu”. Dodatkowo badaniu podlegać będzie rozwój intelektualny pacjenta i upośledzenie rozwoju funkcjonalnego języka.