Zaburzenia emocjonalne u dzieci - moczenie mimowolne

MOCZENIE MIMOWOLNE:

- Najczęściej do moczenia mimowolnego dochodzi w nocy podczas snu, rzadziej w dzień. Ponadto, moczenie mimowolne nie jest objawem pojedynczym, ale zwykle stanowi jeden z symptomów zaburzeń emocjonalnych u dzieci. Moczenie mimowolne częściej dotyczy chłopców niż dziewczynek. Może być skutkiem wadliwych metod wychowania, złych kontaktów rodziców z dzieckiem, narodzin młodszego rodzeństwa, rozwodu, śmierci kogoś bliskiego itp. By mówić o moczeniu mimowolnym, należy wykonać wcześniej badania lekarskie, by wykluczyć zaburzenia fizjologiczne;

- Zdolności te rozwijają się z wiekiem w trakcie życia dziecka:

• U niemowląt przy odpowiednim wypełnieniu pęcherza oddanie moczu odbywa się automatycznie na zasadzie prostego odruchu.
• Dziecko w wieku około roku prawdopodobnie odczuwa potrzebę oddania moczu, ale nie potrafi świadomie nad nią zapanować.
• Trzylatek ma już umiejętność świadomego powstrzymania oddawania moczu.
• W wieku czterech lat zdecydowana większość dzieci potrafi świadomie „na polecenie” oddać mocz.
• U pięciolatka istnieje możliwość kontroli mikcji przy różnym stopniu wypełnienia pęcherza.

RODZAJE MOCZENIA:

- moczenie pierwotne -  trwa nieprzerwanie od momentu urodzenia. Wydaje się, że wśród przyczyn tego rodzaju moczenia występują czynniki związane z nieprawidłowym przebiegiem treningu czystości (np. przedwczesne oczekiwanie perfekcyjnego opanowania kontroli pęcherza i presja rodziców, lub też przedłużające się „pampersowanie”, które uniemożliwia dziecku odczucie dyskomfortu po zmoczeniu się, koniecznego do dalszej nauki kontroli pęcherza);

- moczenie wtórne - pojawia się u dzieci, które przeszły już trening czystości i opanowały nawyk załatwiania potrzeb fizjologicznych w toalecie. Jeśli występuje po co najmniej półrocznym okresie prawidłowej kontroli pęcherza. Jako przyczyny tego rodzaju moczenia wymienia się przede wszystkim czynniki emocjonalne związane z przeżywaniem stresu;

- zaburzenia typu nietrzymania moczu - Terminem tym określa się zaburzenia oddawania moczu spowodowane przyczynami tzw. organicznymi (wywołanymi chorobą narządu), a nie z opóźnionym fizjologicznym dojrzewaniem. W zaburzeniach tych dochodzi do mimowolnego (niezależnego od świadomej kontroli dziecka) oddawania moczu.

Zaburzenia organiczne powodujące nietrzymanie moczu dotyczą dwóch głównych układów:

• układu moczowego (wady anatomiczne) – nieprawidłowa budowa tego układu powoduje niemożność utrzymania kontroli mikcji,
• układu nerwowego (zarówno obwodowego, jak i ośrodkowego – np. przepuklina oponowo-rdzeniowa, tłuszczaki kanału kręgowego w odcinku L-S, zapalenia, urazy, guzy rdzenia kręgowego, mózgowe porażenie dziecięce, zespoły demielinizacyjne) – nieprawidłowa regulacja ze strony układu nerwowego uniemożliwia dziecku kontrolę mikcji pomimo prawidłowej budowy układu moczowego.

W obu typach zaburzeń uszkodzenie wymaga leczenia przyczynowego, ale bardzo często jest trwałe i terapia nie gwarantuje poprawy.

- zaburzenia typu moczenia - Tym terminem określa się mimowolne oddawanie moczu u dziecka w wieku, w którym ta czynność fizjologiczna jest już dojrzała, czyli u dziewczynek po 5. roku życia, a u chłopców po 6. roku życia.

Termin moczenie dotyczy zaburzeń czynnościowych bez towarzyszących zaburzeń anatomicznych układu moczowego lub układu nerwowego.

Przyczyną moczenia mogą być różne nieprawidłowości, a głównie:

• zbyt duża produkcja moczu,
• zmniejszona pojemność pęcherza moczowego,
• zaburzenia czynnościowe dolnych dróg moczowych (które mogą wynikać z niepowodującego innych objawów klinicznych zakażenia lub wady anatomicznej) zaburzenia emocjonalne.

Ten rodzaj zaburzeń oddawania moczu dzieli się na:

• moczenie nocne – objawy występują tylko podczas snu (nocą),
• moczenie dzienne – objawy występują tylko w dzień,
• moczenie dzienne i nocne („mieszane”) – co oznacza, że tego typu problemy występują zarówno w dzień, jak i w nocy;

- Moczenie nocne - Moczenie nocne jest to nieświadome (mimowolne) oddanie moczu w trakcie snu zdarzające się częściej niż 2 razy w tygodniu u dziecka, które ukończyło 5. rok życia (dziewczynka) lub 6. rok życia (chłopiec);

PRZYCZYNY:

Od dawna próbowano wyjaśnić przyczyny moczenia nocnego, tłumacząc je głównie zaburzeniami natury emocjonalnej czy zbyt głębokim snem utrudniającym wybudzanie się.

Przyczyny moczenia nocnego okazały się zróżnicowane.

Obecnie przyjęto 3 główne nieprawidłowości, które uważa się za przyczyny moczenia nocnego:

1. Zbyt duża ilość moczu oddawanego w godzinach nocnych – przyczyną jest brak prawidłowego dobowego rytmu produkcji wazopresyny – hormonu regulującego m.in. ilość moczu produkowanego przez nerki:

• u dzieci bez moczenia nocnego podczas snu nerki „produkują” mniejsze ilości moczu, co tłumaczy się zwiększoną produkcją wazopresyny,
• u dzieci moczących się w nocy nie zwiększa się (fizjologicznie) produkcja wazopresyny, dlatego w nocy produkują one więcej moczu, a pęcherz nie może utrzymać tej ilości moczu mimo prawidłowej pojemności,
• u dzieci, u których ten mechanizm jest przyczyną moczenia nocnego rozpoznaje się pierwotne izolowane moczenie nocne, które jest najczęstszą postacią moczenia nocnego u dzieci.

2. Zbyt mała pojemność pęcherza moczowego:

• pojemność pęcherza rośnie z wiekiem dziecka, ale nie zawsze proporcjonalnie,
• dzieci moczące się w nocy często mają zbyt „mały” pęcherz, który nie może pomieścić prawidłowej objętości wytworzonego moczu,
• przy takim mechanizmie moczenia nocnego częste jest popuszczanie moczu w dzień, duża ilość mikcji w ciągu dnia przy małej objętości oddanego moczu.

3. Czynnościowe zaburzenia dolnych dróg moczowych:

• nieprawidłowa koordynacja mięśnia wypieracza pęcherza i zwieracza cewki,
• tzw. „leniwy” pęcherz,
• u tych dzieci często pojawiają się inne dolegliwości ze strony układu moczowego (moczenie dzienne, częstomocz, naglące parcia, niemożność powstrzymania mikcji)
• zaburzenia czynnościowe mogą mieć charakter pierwotny lub wtórny.

Wszystkie ww. przyczyny moczenia nocnego mogą ze sobą współistnieć.

Moczenie nocne może mieć też tylko tło emocjonalne, występuje z reguły wtórnie, można często znaleźć przyczynę (rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, rozłąka, problemy szkolne, pojawienie się młodszego rodzeństwa).

Jak widać moczenie nocne u dzieci nie jest jednorodną jednostką chorobową. Może wynikać z różnych przyczyn, dlatego należy podjąć próbę znalezienia przyczyny w celu wdrożenia odpowiednio ukierunkowanego leczenia.

Tak naprawdę głównym celem diagnostyki różnicowej jest odpowiedź na pytanie: czy u dziecka występuje pierwotne izolowane moczenie nocne (czyli najczęstsza postać moczenia nocnego), czy też moczenie jest objawem chorobowym związanym z innymi chorobami (np. zakażeniem dróg moczowych, wadą układu moczowego, nerwowego, cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek);

PRZYCZYNY SOMATYCZNE:

- choroba rdzenia;

- zapalenie miedniczek nerwowych lub pęcherza;

- infekcją dróg moczowych;

- niedobór wazopresyny tj. hormonu powodującego zagęszczanie moczu przez nerki podczas snu;

OBJAWY WSPÓŁWYSTĘPUJĄCE Z MOCZENIEM MIMOWOLNYM:

- kłopoty z jedzeniem;

- ataki drgawek;

- obgryzanie paznokci;

- reakcje lękowe;

- onanizm;

- mruganie;

- skargi hipochondryczne;

- ssanie palca;

- jąkanie się;

- lęk;

- drażliwość;

- złe stosunki z rówieśnikami;

- niechęć do nauki;

- nadpobudliwość;

- zmienność nastrojów;

- płaczliwość;

CHOROBY SOMATYCZNE, KTÓRYCH OBJAWEM JEST MOCZENIE MIMOWOLNE:

CZYNNIKI RYZYKA:

- Obecność członków rodziny z historii nietrzymania moczu;

- Znaczny stres psychospołeczny:

- Przeprowadzka do nowego domu;

- Utrata bliskiej osoby;

- Pojawienie się nowego dziecka w domu;

- Fizycznej lub seksualnej;

OBRAZ KLINCZNY:

ROKOWANIE:

LECZENIE:

- swoje łóżko;

- kosz na swoją bieliznę;

- czysta bielizna w zasięgu ręki;

- zapewnienie, że rówieśnicy o.tym nie wiedzą;

- techniki behawioralne

·         Budzik śródnicny;

·         Nagradzanie suchych nocy;

- leczenie farmakologiczne:

·         Dezmopresyna;

·         Imipramina;

- terapia rodzinna;

- psychoterapia;

- Konsultacja urologa, diagnostyka chorób dróg moczowych;

- Konsultacje z psychologiem dziecka lub neurologa, aby wyeliminować możliwość ukrytego stresu lub nerwicy;

W zależności od wyników tego badania lekarz może przepisać leczenia lub zalecenia dotyczące dalszego postępowania. W istocie zależne od wieku, stanu i natury dziecka, ale niektóre pozycje znajdują się w większości przypadków:

- Dziecko w każdym przypadku jest to niemożliwe, aby skarcić i wstyd dla moczenia nocnego. On nie może go kontrolować, a silne poczucie winy i samego odrzucenia będzie tylko zaostrzyć problem i przynieść więcej problemów.
- Upewnij się, że dziecko jest w dobrym spokojny sen, nie budzić go w nocy. Jest niezbędna dla normalnego reszty irazvitiya OUN;

- Pomieszczenie powinno być oświetlone w nocy nocne. Wiele dzieci nie wstawać w nocy do toalety, tylko dlatego, że boją się ciemności;
- Obok łóżka stoją doniczki, że dziecko nie miało przejść przez mieszkanie do łazienki;

- Ostatni posiłek - co najmniej 2-3 godziny przed snem. Nie może zawierać duże ilości płynów lub owoców.

- Jeśli pivhodyny- godzinę przed snem dziecko powinno pójść do toalety.
- Możliwe noszenie specjalnego ubrania ssania, które w przypadku losowej moczu zachowa suche łóżko i nie powodować niepotrzebnych uczucia dziecka.
- W przypadku dzieci w wieku od 7-8 lat odpowiednich metod zarządzania gniewu.
- Często przepisywane Nalewka z waleriany, pospolity i inne środki uspokajające. Oni stres i wewnętrzne napięcie.

- Młodzież noc moczu może być przyczyną ukrytych lęków, kompleksów i innych problemów psychologicznych. W tym przypadku może pomóc Praca programowa psychoanalityka;