Nerwica hipohondryczna

NERWICA HIPOHONDRYCZNA:

- Osoba bardzo wyraźnie wykazuje cechy nastawienia hipochondrycznego, objawia się tym, że czuję się  bardzo chora, odczuwa liczne dolegliwości somatyczne , które nie znajdują potwierdzenia w wynikach badań. Występuje także w innych nerwicach.

- Nerwice pourazowe, roszczeniowe, wojenne

- Na przykład nerwica roszczeniowe przebiega zwykle w zespole histeryczno-hipochondrycznego jego przyczyną jest długotrwała sytuacja frustracyjna wyzwalająca obawę przed nie uzyskaniem zmniejszeniem lub utratą odszkodowania lub renty. Rozwojowi sprzyja osobowość niedojrzałe;

PRZYCZYNY:

- często motywem „zapalnym” zaburzeń o charakterze hipochondrycznym jest wcześniejsze doświadczenie z ciężką chorobą, własne lub w najbliższym otoczeniu;

- dodatkowo czynnikiem wpływającym na rozwinięcie choroby może być uraz psychiczny, niekoniecznie związany z chorobą;

- lęki i tendencje masochistyczne;

OBJAWY,  OBRAZ KLINICZNY:

- główną cechą hipochondrii jest lęk przed poważną chorobą;

- pojawia się on pomimo zapewnień lekarzy o zdrowiu i prawidłowych wynikach badań;

- jednym z elementów w obrazie klinicznym oprócz przekonania o chorobie jest dążenie do jej zdiagnozowania, a pacjenci bardziej koncentrują się na podłożu niż na samych objawach;

- dolegliwości zwykle dotyczą przewodu pokarmowego, układu krążenia lub mózgu;

- charakterystyczna jest zmienność skrarg i stopnia przekonania o nieistniejącej chorobie;

- szczyt zachorowalności to wiek około 30 lat u mężczyzn i 40 lat u kobiet, jednak bardzo często objawy zaburzeń hipochondrycznych pojawiają się dużo wcześniej;

- oprócz samego lęku przed chorobą i dążenia do diagnozy, chorzy nie dostrzegają możliwości leczenia i poradzenia sobie z przypuszczalną chorobą;

RODZAJE:

- pierwotną, w której dolegliwości mają charakter trwały;

- wtórną, która jest konsekwecją lęku i przebiega z naprzemiennie pojawiającymi się fazami nasilenia i remisji z współistniejącymi chorobami psychicznymi, np. depresją lub schizofrenią;

LECZENIE:

- obniżenie lęku;

- psychoterapia;

- leczenie hipochondrii opiera się na połączeniu metod psychoterapeutycznych i farmakoterapii;

- psychoterapia obejmuje głównie terapię poznawczo-behawioralną, która skupiona jest na modyfikowaniu nieprawidłowego myślenia i zachowania;

- poprawia ona ogólne samopoczucie i funkcjonowanie pacjenta;

- leki stosowane w hipochondrii maja głównie za zadanie wyciszenie objawów lęku i depresji, zwykle w tym celu stosowane są leki antydepresyjne i wybrane neuroleptyki;