Agorafobia

AGORAFOBIA:

To lęk przed otwartą przestrzenią, obecnością tłumu i utrudnieniu natychmiastowej ucieczki do bezpiecznego miejsca (najczęściej domu). Jest to również strach przed wyjściem z domu, wejściem do sklepu, w miejsca publiczne, przed podróżowaniem. Wiele osób dotkniętych tym schorzeniem przeraża myśl, że mogą zemdleć i zostać bez pomocy w miejscu publicznym, dlatego w ogóle nie wychodzą z domu. Niektórzy pacjenci przeżywają mało lęku, gdyż unikają sytuacji fobicznych. Większość pacjentów to kobiety, a pierwsze objawy pojawiają się we wczesnym okresie wieku dorosłego. w przypadku nieleczenia bądź nieskutecznego leczenia agorafobia staje się zaburzeniem przewlekłym;

FOBIE SPOŁECZNE:

Zaczynają się w okresie pokwitania. Osoby z tym schorzeniem unikają sytuacji społecznych z obawy przed oceną przez innych ludzi. Fobie społeczne występują tak samo często u kobiet i u mężczyzn, a związane są zazwyczaj z niską samooceną i strachem przed krytyką. Mogą się objawiać nudnościami, czerwienieniem się, drżeniem rąk. Unikanie kontaktów społecznych w krańcowych przypadkach może doprowadzić do całkowitej izolacji społecznej;

LECZENIE:

- desensytyzacja - polega na stopniowym oswajaniu pacjenta z przedmiotem lęku;

- techniki relaksacyjne - stosowane głównie u dzieci;

- terapia implozywna - polega na poddaniu pacjenta długotrwałemu oddziaływaniu bodźca, który wywołuje lęk;

- terapia rodzinna;

- W stanach ciężkich należy udać się do lekarza psychiatry, który dobierze odpowiednie leczenie fobii. Jednocześnie bardzo korzystne jest skorzystanie z psychoterapii. Najskuteczniejsza jest tutaj terapia psychodynamiczna docierająca do źródeł problemu;